dutepasy, p. duć. z ruskiego. duży, duzo i duze, duzoś

dutepasy, p. duć. z ruskiego. spory, duzo oraz duze, duzość, 'tęgi' dur, durzyć, durzeć, durny, du­ (jedno słowo z d- obok t-, por. reń, durak, durnica (za durno, 'za dążyć oraz tązyć; oraz u obok ą, jak darmo'), pień najbardziej na Rusi 1 w bułgarskiem); »kto duzszy ('sil­ rozszerzony, tak, że niektóre z przy­ niejszy, tęższy'), taki lepszy*; nietoczonych słów da się wprost za duzość, 'bezsilność', »sierdzit, a nierusyzmy być ostrożni, bo jedyne du- duz*, »kto duzszy nad Pana Boga?« rować, dziś już nie używane, wiek pyta Skarga; »póki był duz ('silny')«, 16. oraz 17. prawidłowo znał; durować »najduzszy koń*, stale u Potoc­ mawiano o 'pozytywnej fantazji' (»łacno kiego. zaledwie później, od 18. wieku, durować, kołiprzystupaje«, całkiem nabiera duzy, duzo, wartość 'wielki', ruskie, 'kiedy się powodzi'). Rus. 'dużo', z tą samą przenośnią co dur \ 'głupota', durak, dura, durnoi, w moc (środków finansowych), lub siła (Rusin y ł D dwa — dybać 105 pyta zawsze: syla za to?). Ale gdy dud, ang. two, niem. zwei, lit. du, obok tęgi okazuje się ciąg (tong : teng),dwi, prus. dwau W dawnej polniema juź obok dong (duèy, dąży) szczyźnie, na oląsku do dziś, poja­ dzięg-, chyba w dzięgiel (p.); okazuje się wiają się oraz formy czeskie, np. dwanatomiast dęga, o 'zgiętem', więc cet (w Terencjuszu 1545 r.), 'dwa­ 'łuk' (dęga, 'tęcza', jedno słowo), dzieścia'. Dwoisty, dwójka oraz dawne oraz duka u wozu ruskiego, od nas dwójko, dwunogi, oraz dużo innych oraz jako duga przejęte. Cerk. ma tylko podobnych złożeń, * dwurożne piwo« przeczenie, nedąg, 'słabość', nedą- t. j . dupelbir, dziś dwu-, gdzie daw­ ziu, 'chory', rus. niedug(a), a obok niej dwo- bywało. Z dwój, dwojaki, tego, z wtórnem / bez znaczenia por. litew. dweji oraz dwejokas, ind. jakiegokolwiek, djuzij, 'silny'; bułg. dwaja, grec.dojoi (grec.dyo, z *duwo, nedug(a), 'słabość', oraz nedug(a), czes.ale dódeka, 'dwanaście', z *dwo-) neduh, neduznỳ, duzi, 'silny'. Lit. lit. dwigubas, 'podwójny' (por. wy­ dengti, 'pokrywać', dangus, 'niebo'żej drgubica, taki sam pień!). — (w prus. oraz 'podniebienie', niby na­ U wszystkich Słowian te same słowa, śladując polszczyznę?), ale dongo co pomijamy, np. czeskie dwoupruskie, 'szyna', może z pols. dęgi znaczny, jak nasze. wzięte (okazuje się mimo wszystko oraz łotew. dandwór, dworzec, podwórze, od te­ dzis, o 'kole'); z innych języków goż pnia co oraz drzwi (dweri, p.), może niem. Zange (nord. tengia, znaczył 'wrota' (ind. dwāram, 'wro­ 'wiązać', staroang. ge-tenge, 'ścisły,ta'), później 'miejsce za wrotami' (łac. uciskający'); ale to oraz czyli tłumaczą. forum); we zwrocie: »fora z dwora* dwa, dwie (żeńskie, dawniej oraz ni­ powtarzamy więc te same słowa, jakie: mądrej głowie dość dwie jedno łacińskie, a drugie polskie. słowie«, »dwie ście«, » w * e j a b ł c e » , Dwór, dworować ('służyć' oraz 'kpić'), »dwie jai* u Seklucjana), dwu, dworny ('elegancki', 'dowcipny'), dwiema oraz dwoma, a później z koń­dworzanin (stąd rosyjski dworjanin, cówką ilości mnogiej: dumek, dwum'szlachcic'), ustaliły się wedle wzo­ (pisane więc mylnie przez ó); dwój, rów niemieckich (hiibsch,t.y hófisch,